Söz&Kalem Dergisi - Adem Kılıç
Bir bahar gününde çiçekler soldu
Sessiz bir çığlıkla yandı Halepçe
Benim yüreğime hüzün, gam doldu
Talan edilmiş bir handı Halepçe
Yeryüzü ağlarken, gökyüzü suspus
Gecelerim zindan bitmez bu kâbus
Ey çocuk! Zalime o zehrini kus
Sahte bakışlara kandı Halepçe
Eli kanlı zalim merhamet bilmez
Kalbi ölmüş canlar muhabbet bilmez
Zulmü reva gören ar, iffet bilmez
Sessizce çırpınan candı Halepçe
Bülbül feryat eder, zordur feryadı
Dört tarafa sindi elmanın tadı
Tarifsiz bir andır ölümün adı
Ölenin ismini andı Halepçe
Mazlumun evine ateşler düştü
Nazenin canlara baykuş üşüştü
Yandı tüm yürekler, ciğerler pişti
Bomba yağdıran, dost sandı Halepçe