Söz&Kalem Dergisi - (Hüseyin Salık | Hüseyin Gülsever)
Vurdumduymaz kızıl sahifelerin
Ardından sesleniyorum
Ahde vefa sağlamış
Yüze göze gelmez
Tenim teninden hicrete râm
Kokusu gelince delirir
Aşk pınarından sesleniyorum
Allah aşkına
İnandıklarınız aşkına
Ya susturun acılarımı
Ya da sağır vicdanları uyandırın
Yoksa yoksa dayanamam
Ezilir ruhum bu firakın altında
Ateşe atılır da
Bir İbrahim peygamber
Mucizesi bekler ruhum
Bir karınca serencamı bendeki
Ve bir damla su
İbrahim'e taşınan
Niyetimi taşıyorum ab-ı İbrahim'e
Bab-ı Rahim'e
Taşıdıkça taşıyor yüreğimin damlası
Nemrut bile ağlıyor
Gözyaşını taşıyorum
Unutma beni ey yâr
Gözlerine yaşıyorum
Gözlerinde yaşıyorum
Bu keşmekeşlikte bir mucize bekliyor divane ruh
İbrahim peygamberden
Gözlerinden, sözlerinden
Ve karıncadan
Karınca dizelerini yazıyorum ahali
Karnım çatlarcasına
Sırtlamışım İbrahim’e bir damla su
Çapaklarımdan süzülen bir damla yaş
Artık bitir bu sancıyı ilahi
Kurtar içimdeki İbrahim'i
Nemrutlarım yansın nârında
Fırlat koca mancınıklarla korkularımı
Dinlet medeniyetin başkentine şarkılarımı
Karınca olmak çok yordu nazeninliğimi
Sardı çilenin devliği benliğimi
Durdur ve dinlendir
Dinlendir ve dinlettir
Dinlettir ve inlettir
Koca bir hiç hükmündeki
Memleketi ve hiçliğimi
Ki bu hiçlik burada olduğumun ispatıdır
Var olduğumun..
Olmayan bir rengi hayal edemez insan
Bir hayale değmişse benliğim
Varım!
Nemrutlar korksun benden
Karınca hüznünü raflara
İbrahimler ateşini Kaf'lara
Ben yokluğumu mushaflara kaldırdım...
Varlık içinde yokluğumu okursun
Uğruna kanlar dökülmüş
Göz çukurumun en derinine
Silüetini eken nazenin bedenine
Gözyaşlarımla ilk hayat suyunu veriyorum
Ve ben o hayat suyunun derinliklerinde
Ölüm, ölüm diye inliyorum
Ey yaşayışın bükük gönderi
Yarıya indirilsin artık bu bayrak
Yüreğimin derisinden yüzdüğüm
İlmek ilmek sensizlik işlemiş ruhum
Adına gelince yüzünü gördüğüm
El an , el an ruhuma kördüğüm
Dedim ya mahbûbum
Tarihin toz kaplamış
Kirli sayfalarında değil
Sevmenin en meşru olduğu
Sevilince en mesrûr olunduğu
Sevilenlerin en meşhurunun bulunduğu
Cân'ın, Kibriyâ'nın tenziliyle inen
Mushaflara kaldırdım
Yokluğumu, hiçliğimi,
Ve dahi
Yekûnda cüz'iliğimi.