Vardım şu dünyânın gam otağına
Bal diye zehiri sundular gönül
Düştüm bir feleğin çile ağına
Mal makâmı dâim sandılar gönül
Unutmuş insanlık kim olduğunu
Her nefesin mutlak son bulduğunu
Gül simâ ve cânın da solduğunu
Şu zevk û sefâya kandılar gönül
Hiçliğin içinden kudret ararlar
Âmâ bir göz ile hikmet ararlar
Âhh fânî âlemde himmet ararlar
Ki nefsin elinden yandılar gönül
Cihan Özer