Selam ey ruhumuzun tükendiği yerde 'ruhumuza ruh' katan Rim!...
Söz&Kalem Dergisi - Hüseyin Gülsever
Selam ey ruhumuzun tükendiği yerde 'ruhumuza ruh' katan Rim
Yüzündeki kırmızı olmak için can atan milyonlardan biriyim
Buhranlar depreştirdik sakallarımızın arasında
Dev aynamız kırılmıştı tam bugünlerde
Ruhül Kudüs'ten bir ruh bekliyorduk
Bir itiş
Vakit tamam deseydi de
Şu dört tarafı pislik kokan
Cebindekinden başka sadece Allah’ı bilen
Ama inanmayan ya da inanmamış gibi yapan
Ruhsuzlardan sıyrılma adına
O anda ruh üflendi, babasının ruhunun ruhuna
Sen geldin vaktinde
Gidişin gelişimiz oldu
Tekrar döndük müstakime
Rim
Ruhsuz cesetlerden beriyim
Yalan, onlardan biriyim...
Belki ben de yüzümün kırmızısıyla huzura gelirim
Yüzüm beyaz gelirsem yüzüm tutmaz kırmızına bakmaya
Yüzüme bakmazlar senin yanında...
Çocukluk dualarımı sen yeşerttin bağrımdaki kızıl toprakta
Sıfır kan, biraz ter, azıcık gözyaşı
Senin bütün hayallerin bizim iki damlamıza denk mi
İbrahimin teslimiyetine karşılık bizimki cenk mi
Rim
Ben sapanları iyi bilirim
İntifada öyküleri dedemin dudaklarından süzülürken
Babamın gözünde yaş
Bende binbir telaş...
Sizin sekinetinize nispet
Dedelerinin, babalarının
Dün sapanlarımızı kırdıklarını sandılar
Gazzeden Tel Aviv devşirme hülyasıyla
Rim;
Ben Aşkelon'a, Beytüllahim'e talibim
Teslimiyet babana, şehadet sana
TV başında ağzımda çekirdekle en büyük cihat bana...
Sorma cehdimi gayretimi
Adım Hıdır, Sultan'ın verdiği budur!
Son olarak Rim
İmanlı yürekler bilirim
Bir parmak, iki göz
Senin yanağındaki kırmızıdan başını örten
İki dudağıyla dizler titreten
Berren, bahren ve cevven!
Huzeyfelere, Ubeydelere
Ahmet Yasine, Rantisiye
Bergusiye, Şikakiye
Hüzün sarayından, izzetin başkentine
Selam söyle Ey Rim
Belki bir gün ben de gelirim...
(Rim: 7 Ekim'de başlayan siyonist çetenin saldırılarında şehit olan, babasının şefkat dolu öpücükleri ile veda ettiği ve soykırımın sembol isimlerinden biri haline gelen küçük kız çocuğu)