Yalnızca sokaklara mı hastır
Kuytu köşelerinde garipleri barındırmak
Ya da âşikâr etmeyi istemediklerini saklamak
Zira gönlümün ücraları
boynu büküklerle dolu.
Adını andıkça
Nârımda zuhur eden rahmet pınarlarından zerrecikler
Varlığını hissettikçe
İçimde şaha kalkan naaşlar
Sana atılmayı bekleyen medet çığlıklarım var.
En çok sana duyuluyor aşk,
En güzel senin adınla okunuyor
Hâcâtım değildir ne nefes ne de bir aş
Bu garip, mahbub olarak yalnız sana muhtaç.
Heybemde kalmadı hiçbir şey
yalnız sana kavuşma umudumdan başka..
Şu doğan güneş, beraberinde getirmeyecek mi artık vuslatı
Bassın beni bağrına ki dininin her yeri ak
Adının nuru kaplasın karanlığımı
Açsın artık seninle
Dolmayan hücrelerimin üstüne gün doğumu...
Söz&Kalem - Hiranur Alan