Söz&Kalem Dergisi - Esma Nur Dinler
Hani şair diyor ya Mescidi Aksa'yı gördüm düşümde
Galiba bizlerde seni ancak düşümüzde görebiliriz
Yani eğer görebilirsek ne büyük lütuf olurdu aslında
Sen ki ne çocuk ağlaması barındırdın içinde; halen de barındırıyorsun
Sadece çocuk ağlaması olsa ne âla
Çocuk kadın yaşlı demeden senin avlunda bir bir canları eksiliyordu
Geriye kalan bir tek parçalanmış cesetleri kalıyordu
Bana şunu öğrettin ey Gazze; aslında bir insanın öldüğü vakit bir mezarı ya da yıkanmasının ne kadar büyük bir nimet olduğunu...
Ey iki gelinden biri olan Gazze!
Gelinliğin kana bulandı ve kardeş bildiklerin ne yazı ki bugün hakkıyla yardımına koşamadılar!
Sadece izliyoruz sizi; mahzun ve hüzünlü bir şekilde.
Hatta artık izleyemiyoruz da sizi, nitekim hangi yürek dayanır o görüntüleri görmeye?
Ama ne yazık ki o dayanamayan yürek sana ait olan insanda da var; görmeye dayanamıyorken bizim ki, senin ki nasıl yaşıyor?
Ey Gazze! Öğret bana sende nasıl olur yaşanılmak.
Ama böyle birşey var ki sende yaşayamayanlarda var.
Daha cenin olan bebek parçalanıyor
Kim buna yaşamak der ki ?
Şu an bunu yazıyorum çünkü en azından bana senden hesap sorulunca belki bu kalem biraz hafifletir hesabımı
Der ki duygularım, kalemim; Ya Rab, ben şahidim bu kulun onun hakkında birşeyler yazdı...