Allah yolunda cihadın ecri ne altınla ne gümüşle ne de dünyanın tüm nimetleri ile ölçülür. Onun kazancı hadisin buyruğunda olduğu gibi derece derecedir.
Söz&Kalem Dergisi - Müzeyyen Sena Titiz
Malları ve canlarıyla cihad edenleri oturup yerinde sayanlardan üstün kılan el-Adl’ın adıyla...¹
Hiç şüphesiz itici mefaatin mesuliyet ile kavgalı olduğu zamanlardan geçiyoruz. Keza ateş ile suyun, nefis ile imanın kavgasına şahitlik ettiğimiz zamanlardan da. Öyle ki, perdelerin birer birer aralandığı, makyajsız hallerin ayan beyan ortaya çıktığı bir döneme imza atılıyor. Yiyeceklerin haşhaş, giyeceklerin ipek, takıların altın olduğu anestezi çağı bu.² Bu çağ, köleleri az, hürleri çok olan tarihine; özgür bireyleri az, kuklaları çok şeklinde güncelleme getirmiştir. Cellatlarına kendilerini öldürmeleri için methiyelerde bulunan şair liderler ile dünya refahının alımlılığından divane olmuş kimselerin raporlarına “gabi” teşisinin konduğu bir zamandır bu. Kendi aralarında şedid, kâfire karşı merhamet kuşanılan ahkâm ile çelişkili bir zamandır bu.³
Calib-i dikkattir ki tüm değerlerimiz bombardımana tabi tutulmuş, insanlarımız hakikat ehlinin iman tadından mahrum bırakılmıştır. Uyutulmuş, uyuşturulmuş ve netice itibariyle vehn hastalığına düçar olmuştur. Tüm bunlar o kadar sıradan hale evrilmiş ki olması gereken normal, bize aykırı gelmeye başlamıştır. Daha açık konuşmak gerekirse bütün kıymetli kültürlerimiz Firavun’un batı kılıcından geçirilmiş ve Gazze bir Musa (aleyhisselam) olarak karşımızda dikilmiştir. Bize ait olmayan her şeyi kapı dışarı etmiş, dinini ve bilincini izzet manifestosu ile yeninden ayağa kaldırmıştır.
Katilin sırtının sıvazlanıp maktulün gırtlağının kesildiği şu dünyada kelimeleri birbiriyle yarıştırmak, tevhid, tevekkül, tezkir ve tesebbur naraları atmak elbette kolaydır. Şuan bunları yazarken göğünde bombalar taşıyan uçak sesleri altında yazmıyorum takdir edersiniz ki. Keza her an acaba hedef bu sefer bizim ev mi diye tedirgin olmuyorum. Ya da yakınlarımın şehadet haberini bekler vaziyette de yazmıyorum. Titrek elle ve bulduğum tek kağıt parçasına vasiyetimi de yazıyor değilim. Aylarca oturarak uyumaya çalışıp, her seste irkilen de ben değilim. Üç gün boyunca tek bir hurma yiyip, kirli su içmek zorunda kaldığım halimle de yazmıyorum. Ben, zorluğu ve imtihanı kolaylıklar ve nimetler içinden yazıyorum. Daha doğrusu yazamıyorum. Siz de şuan masanızda, koltuğunuzda, rahat evlerinizin çatısı altında belki de en sevdiğiniz insanın yakınlığı ile ahvali okuyorsunuz. Ya da daha doğrusu yazılamayan yazıyı okuyamıyorsunuz. Demem o ki kaç lügat bilirseniz bilin, kaç psikoloji kitapları bitirmiş olursanız olun, kaç eğitim almış olursanız olun yaşamadığınız şeyi tam olarak anlayamazsınız. Anlayamayız. Ve tabii olarak yeterince anlatamayız da.
Bu bakımdan bırakalım da onlar bize anlatsın, pas tutmuş erdemlerimize karşı bizi aydınlatsın. Mesela tevhidi anlatsınlar. Saatlerce izlenen vaaz ve sohbet olarak anladıysanız yanılıyorsunuz. Tek resim ya da saniyelik bir video ile anlatım. Öyle bir sunum olsun ki tevhidi ne kadar eksik anladığımızı haykırsın bizlere. Sadece Lailahe illallah demekle işin bitmediğini hatırlarsın. Böylece, “yalnız senden yardım dileriz” iddiasının arkasına binbir vesileyi tek necat gördüğümüzden hayâ ederiz belki. Onlar anlatsın ki hiç bir akide dersinde görmediğimiz inancı görüp, imanımızı güçlendirelim. İşte onlar muallim, biz talebe...
Gazze, ümmetin sönmüş umutlarının yeniden fillizlenmesinin diyarıdır. Secde dışında eğilmeyi bilmeyen bir milletin tüm dünyaya tevekkülü öğrettiği mekteptir. Bakın bir bize, tevekkül ettim diyerek Allah’ın vekilliğine razı gelmeyip, şikâyet tesbihleri diziyoruz. En zor anlarımızda Allah’a dayandım dediğimiz halde işimizi bütünüyle ona bırakmıyoruz. Hayır ve şerrin Allah’tan geldiğini ikrar ediyor ama icraat esnasında oflayıp pufluyoruz. Lakin onlar havadan, karadan denizden ve hatta hastane içinde kuşatılırken dahi Âli İmran 173. Ayet-i Kerime’nin⁴ düsturuna tutunup, “ Allah bize yeter o ne güzel vekildir” diyorlar. Bu durumu en küçüklerinden itibaren en yaşlısına kadar herkeste gördük. Hatırlayın kardeşine kelime-i şehadet getirme gayreti veren çocuğun tevekkülünü. İşte onlar muallim biz talebe...
Bu kadim beldenin mübarek şehri normlarımızı yenileyen bir enstitü hükmündedir. Onunla niyetler tazelenir, samimiyetler bilenir ve Allah’a giden yollara iltica talepleri oluşturulur. Acaba bu imanın müsebbibi nedir, bu tevekkülü daim kılan şey nicedir ve bu tezekkürü unutturmayan yaşam nasıldır? Farzları kılıp hızlıca telefon başına geçen bir bireyin bunu anlaması kolay değildir elbette. Ya da zikir çekmeyi, sadaka vermeyi ve dinine sarılmayı yaşlı işi gören kimseler de bu işin püf noktasını anlayamaz yeterince. Ancak onlara baktığınızda küçücük yaşlarında hafız olduklarını, sabah akşam zikirlerini aksatmadan sünnete sarıldıklarını ve yatmadan murakabe yaptıklarını göreceksiniz. Gördük de. Öyle ki birçoğu bu vaziyet üzre Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem ile randevusuna gitti. İşte onlar muallim biz talebe...
Tevhidin, tevekkülün, tezekkürün keza sabır ve izzetin ne olduğunu açıklayan binlerce resim, video var. Her biri ayrı ayrı bir ders veriyor, her biri Musab Bin Umeyr (r.a) vazifesi görüyor. Hayatları destan sehadetleri de tarih olan bu milletin insanları kimileri için rakam olsa da hakikatte her biri birer ashab-ı kiramın ve o eşsiz yaşantılarının varisleridirler. Bizim bir ömür becerememiş olduğumuz faziletli davranışları onlar kendilerine dava edinmişler. Bizimkisi söz onların sanat, bizimkisi kuru bir uğraş onların ki izzetine savaş, bizimkisi tasma, onların ki taç, bizimkisi bir mezar taşı onların ki cennetin en güzel arşı. Biz dünya onlar ukbâ, biz yer onlar gök, biz keslan onlar çalışkan, biz uğultu onlar haykırış, biz ölü onlar diri...
Evet, yaşayan değerler enstitüsü müdürü Şehit Şeyh Ahmet Yasin bir sözünde: “Ben kitap yazmıyorum, adam yazıyorum (yetiştiriyorum)” demişti. Şimdi onun talebeleri bizim muallimlerimiz, onun yazdığı kitabın baskısı Filistin dışında dünyanın hiçbir yerinde üretilemedi. Çünkü, “İslam korkakların değil, cesur ve atılgan Müslümanların omuzlarında yükselecektir.”⁵ Hakikati işin sırrı mesabesindedir. İşte onlar tüm dünyanın muallimi biz de talebe...
Manen yaşayan değerler enstitüsü bu mesajı vermektedir:
“Modern kapitalist çarkların içinde öğütülen insanlara çağrımız şudur: “Ey köleliği yaşama tercih edenler, ey paraların, koltukların ve rehavetin satın aldığı bireyler! İzzetinizi yerde mi buldunuz ki zilletin peşinden sürükleniyorsunuz? Korkaklığın sonucu kayıp cihadın sonu iki kazançtan biridir ya zafer ya şehadet. Öyleyse güzel sondan kaçıp, belirsiz sona doğru koşar adım gitmeniz neden?
Her şeyi unutabilirsiniz, acılarımızı, kayıplarımızı görmezden gelebilirsiniz, destek olmak yerine köstek olabilir imkanınıza rağmen kapıları yüzümüze kapatabilirsiniz ama unutmayın ve bu resmi aklınızdan çıkarmayın. Kanlarıyla Gazze direniyor yazısını yazan bir milleti asla ama asla yıl-dı-ra-ma-ya-cak-sı-nız! Asla!”
Son olarak, Allah yolunda cihadın ecri ne altınla ne gümüşle ne de dünyanın tüm nimetleri ile ölçülür. Onun kazancı hadisin buyruğunda olduğu gibi derece derecedir. “Allah yolunda cihad edenler için Allah Taâlâ cennette yüz derece hazırlamıştır. Her derecenin arası yerle gök arası kadardır.”⁶ Allah celle celaluhu yalnızca sevdiği kullarını erdemliler topluluğuna alır. Rabbimizden niyazımız çorbanın tuzu kadar ya da bir zerre miktarınca bile olsa bizi hak olan davasında bir pay sahibi kılması ve ayaklarımızı bu yolda sabit tutmasıdır.
Âlemin gerçek özgür halkının dünyanın tamamını özgür ettiğini görmek duasıyla...
¹ Nisa suresi 95. Ayet
² İpek ve altın erkeklere haram olduğundan durumun açıklayıcı olması niyetiyle yazılmıştır.
³ Fetih suresi 29. Ayet
⁴Birtakım insanlar onlara, “İnsanlar size karşı asker toplamışlar, onlardan korkun” dediler de bu, onların imanlarını arttırdı ve “Allah bize yeter, O ne güzel vekildir!” diye cevap verdiler.
⁵ Aliya İzzet Begoviç
⁶(Buhârî, Cihâd 4, Tevhîd 22. Ayrıca bk. Nesâî, Cihâd 18)