Söz&Kalem-Reyhan Tekyol
Kimselerin çok olduğu bir devirde,
Kimsesizlerin yurduydu Gazze.
Bayramların çocuklarla süslendiği bir dünyada,
Çocuksuz bayram yeriydi Gazze.
Şükür ve acı nidaları yükselirken o gökte,
Sessiz kalışımızla vicdanımızın ezilişiydi Gazze.
“Ölmek istiyorum” diye Allah’a dua eden,
Geleceksiz çocukların şehriydi Gazze.
Yıldızlar izlenmeliyken her daim semada,
Gökyüzünde yıldızlarla ateşin karışımıydı Gazze.
Çiçekler eşliğinde yağarken nisan yağmuru baharda,
Bombaların yağdığı bir bahardı Gazze.
Umut ateşi hiç sönmedi yüreklerde.
Sabrın, tevekkülün, umudun adıydı Gazze.
Allah’a kavuşmak için açılan eller de,
Samimiyetin, imanın, teslimiyetin simgesiydi Gazze.
Bir gün umut çiçekleri açacak o bahçelerde,
Tevekkülün meyvelerini alacak Gazze.
Sessizliğin bozulacağı o demde,
Utançla sarsılacağımız o gündür Gazze.